هرگـز نـمیـرد آنکه حیّ لایموت است            حـیدر وجودش علّتِ اصل ثبوت است

تـابـوت بر دوش جـنـابـان جهان رفت            دفـن نـمـادین عـلـی در آن زمان رفت

فی الـواقـع آن واقع برای اهل دین بود            مـقـصـود از آن آیـنـدۀ اهـل یـقـین بود

تـدفـین او ایـجـاد کـعـبـه در نجـف بود            تعـیـین قبله سمت او از هر طرف بود

جـبریل و میکـائـیل که ره را گـشودند            تـابـوت نه، در حال حملِ کـعـبه بودند

حـیدر کلامش حرف نه، اوج بیان بود            صدیق اکـبر در زمین و در زمان بود

وقتی قسم خوردست هر کس که بمیرد            در هر مکان هر مذهـبی، من را ببـیند

یعنی «الیه راجعـون» دیدار با اوست            رفته علی سوی علی، از دوست تا دوست